Émoi is nu 5 maanden oud. Hij is een bijzonder kind, met een ongelooflijk sterke wil en dito temperament. Hij vindt zichzelf geweldig en tot op heden pikken de andere honden dat nog zonder morren. Alleen oma Far laat af en toe weten dat hij niet altijd lollig is.

Vaak denk ik: hij is de reïncarnatie van een hond die al geleefd heeft, want hij is wel heeeeeeeeel vroegwijs. Hij doet dingen die je van een pup niet verwacht....en zo zelfverzekerd, alsof hij het al jaren doet.

Toen ie 11 weken was tilde hij z'n poot al op met plassen. Eerst dacht ik, och - toeval. Maar nee dus. Toen ie dat na 1 week goed onder de knie had, was de ochtendplas in de tuin ook overbodig ....... meneer gaat linea recta vanuit de bench naar mijn luie stoel, want die ligt toch zoooo lekker. En je kan die plek maar beter direct opeisen, want anders wipt Charme erin als ze uit de tuin komt. En die druk op de blaas dan? Pffff, ik kan het makkelijk ophouden, bewaar 't veel liever voor de ochtendwandeling, dan kan ik fijn overal m'n geurvlaggen uitzetten. Da's toch veel interessanter dan op die postzegel hier achter het huis ......